عفونت حاد
دوره اوليه HIV، عفونت حاد HIV يا سندرم حاد «رتروويروسي» ناميده مي‌شود.[۹][۱۱] بسياري از افراد ۲ تا ۴ هفته پس از در معرض قرار گرفتن اين بيماري، دچار بيماري‌هايي مانند شبه-آنفلوآنزا يا شبه-مونونوكلئوز مي‌شوند و برخي ديگر هم هيچ نشانه قابل توجهي در آنها ديده نمي‌شود.[۱۲][۱۳] علائم در ۴۰ تا ۹۰ درصد موارد رخ مي‌دهد و معمولاً شامل تب، لنفادنوپاتي، فارنژيت، خارش پوست، سردرد و/يا زخم دهان و اندام تناسلي مي‌شود.[۱۱][۱۳] خارش پوست كه در ۲۰ تا ۵۰ درصد موارد رخ مي‌دهد، خود را بر روي بالاتنه نشان مي‌دهد و به شكل ماكولوپاپولر مي‌باشد.[۱۴] همچنين در اين مرحله برخي از افراد دچار عفونت‌هاي فرصت‌طلب مي‌شوند.[۱۱] ممكن است در دستگاه گوارش علائمي مانند تهوع، استفراغ يا اسهال رخ دهد، و همچنين علائم عصبي نوروپاتي محيطي يا سندرم گيلان باره نيز محتمل هستند.[۱۳] طول دوره اين علائم متفاوت است، اما معمولاً يك يا دو هفته مي‌باشد.[۱۳]
با توجه به اينكه اين علائم آنچنان خاص نيستند، اغلب به عنوان نشانه‌هايي از عفونت HIV شناخته نمي‌شوند. حتي مواردي كه توسط يك دكتر خانوادگي يا يك بيمارستان ديده مي‌شود اغلب با بسياري از بيماري‌هاي شايع عفوني با علائمي مشترك با آن اشتباه مي‌شود. بنابراين شايسته است كه عفونت HIV در بيماراني كه داراي عوامل مستعدكننده هستند، مد نظر باشد
برچسب: ،